Op het strand van
Donostia (laat ik de Baskische naam van de stad maar gebruiken) zwem
ik weer een flink stuk. De zee aan de golf van Biskaje is heerlijk.
De stad heeft een strand met een eigen wil. Als de vloed komt dan
verdwijnt deel na deel. De overblijvende stukken
worden voller.
De krant bericht over
Angela en de positie van Duitsland als cipier van de burcht om de
Europese regels te bewaken. Berlijn dat Griekenland afknijpt als
straf voor het uit de band springen, maar toch – tegen het gesundes
volksempfinden, opgestookt door Springer press – de derde trance
van leningen goedkeurt.
Ik zie wel wanneer de
volgende krant opduikt. Als we weer terug komen op het veldje moeten
we over de en langs de dronken spaanse mannnen heen. Als we gaan
slapen valt er een vlak naast ons tentje snurkend in slaap. Mooie
plek met zicht op de vele vissersbootjes op zee,maar we besluiten
toch verder te gaan.
“Je bent de wolken en
je bent de hei,” J.A. Dèr
Mouw (1863-1919). Ik las te snel en las je bent … de hel, maar zo
erg was het zeker niet.
2 opmerkingen:
Moet een mooie omgeving zijn.
Het is prachtig. Nat, warm en zeer groen.
Een reactie posten