Een mens kan wel over zijn schouder kijken, maar zijn rug niet zien. Terugblikken, zelfreflectie, soms is het nuttig, maar lang niet altijd zinnig. Toch zou ik het leuk vinden dat dorpje nog eens te zien, waar we in 1990 waren op die terrassen camping aan de weg waar ik een zonnesteek kreeg en waar we zuinig een kopje koffie dronken.

Het kantoor van het
Komitee Anti Golf Oorlog (KAGO) kwam bij de Grachtenkrant aan de
Singel en later bij Vrouwen voor Vrede aan de Nw. Looierstraat.
Vergaderen deden we bij het Komitee Marokkaanse Arbeiders in
Nederland (KMAN). Drie demonstraties organiseerden we in vier maanden
met steeds meer opkomst. Vijf kranten en tal van Informatie-bulletins
maakten we. Je kan achteraf niet anders dan constateren dat we het
bij het rechte eind hadden.
Er zijn ook andere idealen. Als ik over de GR de 3 kilometer naar
Deba loop, kom ik twee kapelletjes en 2 losse Maria's tegen. Zelf heb
ik meer met de koeienbellen. Opeens hoor ik ze klinken als die van
het begin van Larks'
Tongues in Aspic. Het blijft maar regenen. Weer geen krant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten