De verkiezingen zijn afgelopen. Een winnaar is gekozen. De treinen rijden nog. De mensen gaan nog gewoon naar het werk. Hier stond om 7.30 uur de tegelzetter al op de stoep. Tegen zijn pensioen: doosjes onder zijn armen, zuchtend de trap op, en doorpezen om klaar te zijn voor een volgende klus.
Trump heeft gewonnen, natuurlijk niet van Sanders, maar van Clinton. Misschien dat progressief en links Amerika nu wel vol aan de bak gaat om een tegenwicht te organiseren. Bij de verkiezing van Clinton had de na iedere verkiezing van een Democratische president terugkerende verdeeldheid al weer op de loer gelegen. Zelfs Michael Moore had haar nog twee jaar willen geven om te laten zien dat ze het goed bedoelde. Nu ligt het duidelijk.
Als die domme pers nu ook nog eens wil stoppen met kleineren van de Trump aanhang en doet wat ze moet doen (ik kwam vandaag al weer mooie voorbeelden tegen). Laat ze feiten, context en niet vanuit hun luxe positie vooringenomen meningen tegen grote groepen burgers leveren, dan zijn we een flink stuk opgeschoten.
Rond de nominatie maakte ik Facebookberichtjes over Sanders onder de noemer Mijn #BernieSanders verhaal. Daarna schreef ik een van mijn tweemaandelijkse columns voor Konfrontatie over de verkiezingen. Verder is het als Nederlander niet mijn verkiezing en niet mijn onderwerp.
Gewoon weer verder. Geen nieuwe kernwapens, geen wapenhandel, geen interventies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten