De tijd

Als we met het gezin op stap zijn, haast ik me altijd achter de rest aan. Ik ben niet zo snel en maak af-en-toe een foto. Ik zie mooie dingen en wil die vastleggen en tegelijk is het een manier van rusten. Ik maak veel minder foto's dan ze denken, maar doe dat wel met plezier.

Deze jongen zou ik waarschijnlijk vergeten zijn als ik er geen plaatje van had gemaakt. Ik liep er langs, keek hem aan en hij beviel me. Het was in een etalage ergens in hartje Brussel. Er stond vast een bordje bij: wanneer en waar hij gemaakt is en wat voor soort persoon het is. Het zal wel oud pottenbakwerk uit China zijn. Aan een bepaalde dynastie waag ik me niet. Maar er is veel tijd in zijn gebakken lijf opgeslagen.

Ik haastte me al weer achter de rest aan. Die om een hoekje op me stond te wachten. Voor mij reden om nog een plaatje te maken van Europees porcelein (van ik denk Dresel & Kister, 19e eeuws) waar zij naar keken. Grappig, maar niet echt mooi.