Pas bij het stoppen
met fietsen, als de wind niet meer in mijn flaporen blaast, hoor ik
de vogeltjes roepen en zingen in het duin en de vliegtuigen verderop.
Het circuit van
Zandvoort is niet te horen, de wind staat goed of ze racen even niet.
Ook hoor je de zandloperstap van schoenen die door het zand naar
boven lopen.
Mijn camera begeeft
het. De foto's van de mensen die zonen in de luwte van het duin zijn
verdwenen achter gekleurde balken en nog wel meer is er niet meer.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten