 |
| Drie Koppen. Plaats: Ketelhaven. Locatie: Rendierweg - Colijnweg. Kunstenaar: Michel Bongertman. Materiaal: gips - kunststof Jaar: 2000. https:// |
Een eerste zwaluw maakt nog geen zomer. Maar ik zag hem wel. Een gele
kwikstaart op een steen langs het water. Het wemelt van de tulpen en
koolzaad langs de weg, maar dat tweede is er al weken. De boeren
sproeien weer.
Op de fiets neem ik me voor minder hardop tegen mezelf te praten. In mijn hoofd vormt zich een zin en dan zeg ik hem daarna nog eens hardop, blijkbaar om hem te proeven of bekrachtigen. Juist op de dag van mijn voornemen stond er een stuk over in jezelf praten in de krant: Waarom praten we soms hardop tegen onszelf? Het taboe op in jezelf praten blijkt af te nemen, zegt onderzoeker Charles Fernyhough (Durham University) tegen NRC-Handelsblad. Hij schreef er onlangs een boek over, dat ook in het Nederlands vertaald is: In jezelf praten. Over het nut van de stemmen in ons.   |  |
2 opmerkingen:
Het grote probleem met tegen jezelf praten is dat je het zelf niet weet. Toch? Ik sta soms op het punt om mezelf te betrappen, maar dat heb ik geen bewijzen of ik denk dat ik het mezelf maar wijs maak. Tot nu toe heeft niemand me erop attent gemaakt, dus ik neem maar aan dat het luidop tegen mezelf praten tot dusver nog steeds binnensmonds is gebeurd.
Je kan er vast langs leven, maar als je er op let dan weet je het wel voor, tijdens of na het praten. Tenminste zo is het bij mij. Vaak is het maar een zin of een paar zinnen.
Het is niet zo dat ik het erg vind, de reden dat ik er vanaf wil is dat anderen het raar vinden. De groep vind ik een legitieme reden (hoewel niet altijd).
Het zal wel moeite kosten, want het is deel van mijn systeem van denken en handelen (dit klinkt ook weer zwaarder dan het is). Ach en je is zelfs een krantenonderwerp.
Een reactie posten