Normaal gesproken had
ik nu uitgekeken op mijn fietstocht Cluny-Barcelona. Vorig jaar
fietste ik naar de Franse plaats in de Bourgogne en een stukje terug,
totdat ik een kanaal inreed. Met de trein is het niet heel
gemakkelijk er te komen en ik had me voorgenomen, met de fiets in de
trein naar Luxemburg te gaan en dan verder te zien.
Deze tijd van het jaar koos ik vanwege de ramadan. Wees niet bang ik ben niet gelovig geworden. Het was bedoeld om slechte nachtrust te ontlopen. De bovenburen zijn met vier volwassenen en twee pubers (en namen dit jaar nog een moeder en kind in huis), hebben parket (zonder dempende ondergrond), praten hard, koken en wassen af in de nacht. Voor hen is de nacht de tijd van leven. Het betekent dat ik veel wakker lig met neuropathische pijn (de pijnstillers doen het prima, maar niet een hele nacht). Beter vertrekken naar rustiger oorden, nam ik me vorig jaar al voor, toen ik zag dat de Islamitische vastentijd (eigenlijk dus een nachtelijk eetfeest), weer in de tijd van de lange dagen zou zijn. Corona gooit echter roet in het eten. Nu maar proberen me nog eens om te draaien en oordoppen in. ***
In Brussel moeten de
auto's plaats maken voor fietsers. “In de Wetstraat en de
Louizalaan verdwijnen rij- of parkeerstroken om plaats te maken voor
fietspaden,” zo lees ik in De
Standaard. Zelf fiets ik zoals altijd naar het Nederlandse strand. De dreigende druppels
vind ik juist wel fijn, die maken het rustiger op de
fietspaden.
Een paar roodharige
kinderen praten in het Engels met de nachtegalenzang mee: “Mama
my lock doesn't work.” Een jongen komt met rood hoofd aanrennen.
Een paar kilometer geleden haalde ik hem in. Hij is er snel. “Ik ga
er even in,” zegt hij. Als ik op het strand kom is hij er al weer
uit. “Mijn haren wel droog gehouden,” verklaart hij zijn droge
hoofd. Op de terugweg kom ik hem alweer voorbij, “Ja ik weer,” zeg
ik maar, als hij me herkent.
***
Als ik onderweg ben,
komt er een LP met de pakjesdienst. Ieder seizoen mag ik van mezelf
een CD of LP kopen. Dit keer is dat Tank Battles van Dagmar Krause, alleen dan wel de Duitstalige versie Pantserschlacht.
|        |
2 opmerkingen:
Corona is inleveren, Martin. Hoe je het ook draait of keert.
De fiets wordt hier ook steeds meer onderwerp van gesprek als uitloper van de corona-crisis. Milaan gaat de zaken rigoreus aanpakken, en ook "mijn" Bologna gaat zich op de bici concentreren. Heel misschien lukt het me voor mijn pensioen toch nog om een tijdje redelijk veilig op de fiets naar mijn werk te gaan.
Er komt onder de grauwsluier van de ziekte ook veel moois opduiken dat altijd verborgen was. Laten we hopen dat een paar van die mooie zaken blijven.
Een reactie posten