woensdag 22 april 2020

Meningen

Een mens zonder standpunten is als een kwal op het strand: boeiend voor even. Een mens die overloopt met meningen is als een rots, maar die zijn vaak onprettig om op te zitten.

Mensen vol mening kunnen wel vragen stellen aan mensen die anders of hetzelfde denken. Het leidt misschien tot wat meer contact.

***
In de krant lees ik Ilja Pfeijffer die de tijden van corona vergelijkt met de Peloponnesische Oorlog. Tijdens de oorlog gebeurde er veel en in zijn tijd is er stilte, de dagen zijn gelijk aan de vorige dagen.

Een centimeter of 30 van zijn column vandaan lees ik hoe inwoners van de VS protesteren tegen de quarantaine maatregelen, omdat ze zelf willen bepalen of ze ziek worden. Dergelijke types zijn zo onverschillig, dom, of vilein dat ze er geen oog voor hebben dat het virus zich van hen naar anderen kan verspreiden en er verpleegsters aan hun (of dat van hun ouders) bed staan als ze rillend en naar adem happend creperen. De domme horden trekken zich alleen van God en zijn door hen zelf verklaarde gebod iets aan. Verder zijn het stoottroepen naar een nieuwe wereld. Ze hebben een president als voorman. Zeg maar dat er niets gebeurt.

***

Op de fiets laat ik de eerste vellen van mijn armen waaien en schud de leegheid van mijn eigen bestaan van me af. Het is net alsof ik ergens een donkere weg in ben gereden en aangezien er op mijn fiets geen achteruit zit er geen mogelijkheid is om terug te gaan en een andere, verstandiger, afslag te nemen. Maar het optillen van het voorwiel kan ook, gevolgd door een korte draai van 180°. In beeldspraak makkelijker beschreven dan toegepast in de praktijk. Nog effies de duisternis inkijken, misschien passen mijn pupillen zich nog aan.

Gisteren klaagde iemand over de harde oostenwind. Voor mij vandaag met rappe trap van de slippervoeten naar het knerpen van het zand en het ruisen van de golven. Nachtegalenconcert in de duinen. Hard op de trappers terug.

***

Heel vaak hoor je mooie stemmen die even mooie liederen zingen. Hier was het de piano die ervoor zorgde ddat het liedje nu hier geplaatst is. Het maakte me nieuwsgierig naar de rest van het album Like song, like weather. Niets is saai, maar soms zijn de liederen wat te zoetgevooisd voor me. Een veeg over de snaren van de piano maakt dat dan weer goed. Bovendien heeft zangeres Norma Winstone (Londen, 23 september 1941) erg veel muziek gemaakt die in mijn pulletje valt.













Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.

Geen opmerkingen: