Oranje tompouce

Gisteren reis ik mee met de auto (dat komt maar zeer zelden voor) naar mijn moeder en schoonvader. De tweede is jarig en voor het hek van zijn zorgcentrum staat een tafeltje met taart en koffie. Hij zit zelf in een stoel achter het hek. Een vreemde boel vindt hij het en "hoe lang duurt het nog?" Het optimistische antwoord "weken" is in zijn wereld "zo lang nog." Het moet vreemd zijn om dit mee te maken als je het helemaal niet duiden kan. Gelukkig lacht hij als altijd veel en hartelijk. Bij mijn moeder een oranje tompouce in een straat vol oranje-blanje-bleu. Op de terugweg maak ik een foto van een bord boven de snelweg dat vraagt om thuis te blijven. Een verzoek als dit voelt onderweg vreemd aan. Maar het bezoek aan beiden  was de overtreding ervan waard. *** Op de fiets verzoen ik me met het leven en verlies wat gewicht op de koop toe. Nu nog een opening naar een beetje beklijvend geluk winnen (dat is voor mensen als ik een leven lang zoeken) en de tocht is zijn inspanning nog meer waard. Het zeewater kruipt steeds hoger het strand op. Over een uur doen de golven nog wel hun best, maar zullen toch steeds minder ver komen. Nu halen ze net mijn tas niet, terwijl ik aan het zwemmen ben. Er is wel een speelse hond die met een schoen van me aan de haal gaat. De eigenares brengt hem terug met excuses. Ik kom beter terug dan ik vertrokken ben. *** In een video hoor ik Matana Roberts iets voordragen over het wegwassen van zonden. De geluidsopname is zwak zodat ik niet precies hoor wat ze zegt. Maar de cynische strekking ontgaat me niet bij de vrouw die haar eigen geschiedenis en die van Afrikaans-Amerika zo vaak als uitgangspunt neemt. Ja lekker denk ik dan ook bij dat wegwassen met het trefwoord slavernij voor in mijn hersenkwabben. Vergeving van zonden door een bijna abstract idee dat je op kan roepen als je het nodig hebt, is weinig overtuigend en een dooddoener. Het volstaat niet. Vergeving kan niet komen van de iconische man aan het kruis, maar alleen van de getroffenen; of ze daarbij uitgaan van christelijk, humanistisch of een andere denk- of geloofswereld is niet de essentie. Zonden doe je immers niet god aan, maar het leven en de gedachten om je heen. Voor als je tijd hebt, bijna 1½ uur van Matana's werk als muziektheater, met een toelichting op haar werk:

Brug over Zijkanaal F bij Spaarnwoude. Nachtegaal Witte paardekastanje Philopedon plagiatus (Geen Nederlandse naam) Geparkeerde schepen voor de kust, omdat wachten op een havenplaats, of een nieuwe opdracht. Of – en dat gebeurt ook vaak – het zijn tankers die wachten op een betere prijs voor de olie die ze aan boord hebben. Er is nu wereldwijd een grote voorraad ruwe olie, waardoor de vraag naar olie is afgenomen. De reders hopen dat als ze even wachten, de vraag aantrekt en ook de prijs per vat een paar cent stijgt. Op een schip met duizenden liters olie aan boord scheelt veel.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.