Rite

De ochtend begint, zoals iedere dag, met het doorlopen van de binnen gekomen mails en de kranten en het twitteren van wat ik relevant vind. Op mijn tafel ligt een verslag van een algemeen overleg, 43 pagina's lang. Of ik een opmerking daaruit niet in mijn volgende stukje van nog geen 1.000 woorden kan verwerken, was de vraag. Hopelijk vind ik een manier om het in een of twee zinnen te doen, maar eerst moet ik snappen wat de Minister zegt. Welke muziek ik in dit blog plaats weet ik 's morgens nog niet. De tekst over Gekke Mustafa loop ik nog eens door, om formuleringen te verbeteren. De was heb ik gisteren al gedaan, maar de planten moeten nog water hebben. "Zullen we morgen samen koken," hoor ik vragen, terwijl ik mijn hoofd in het computerscherm heb. Bedenk tijdens al het andere dat dit dan spaghetti zal worden. Zo komt een mens tenminste nooit tot rust. *** De fiets op. Het lijkt wel alsof ik steeds sneller dingen ga zien, steeds meer al ken en steeds minder verwonderd ben. Ik ken de namen. Ik ken de kleuren. Toch is een duif op het balkon, een mus in het bord met water, een diep gele boterbloem langs de kant van de weg nog steeds even mooi als je wat moeite doet. Een stapje terug, een trapje minder, een kniebuiging meer en even kijken, ruiken, voelen en proeven hoe koud en zout het water nog steeds is. Maar goed kijken betekent ook dat je alle troep ziet liggen. Ruiken betekent niet dat je de laatste flard daslook ruikt, die wordt overweldigd door de geur van TaTa in IJmuiden. Goed voelen betekent dat je de koele zeewind over je huid voelt gaan. Luisterende oren horen de golven en het veelstemmige lente koor. Indrukken buitensluiten is een verdedigingsmechanisme, dat wijs gebruikt moet worden. *** Op de radio hoorde ik een pianostuk gebaseerd op de Sacre du Printemps. Het origineel mag er ook nog steeds zijn. En het is dit jaar een lente met zijn eigen rite. Hij is al weer grotendeels voorbij. De Sacre wordt hier gedirigeerd door Valeri Gergiev, de dirigent die optreedt in de Gazprom spotjes voor de Europese voetbalcompetitie die dit voorjaar ook al met enige vertraging stilviel. De natuur trekt zich weinig van de commotie aan en ook muziek uit de computer is plezierig.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.