woensdag 16 september 2020

Golven


De gang der zaken heeft met hoedjes en al de jaarlijkse regelmaat weer gevolgd. Wie de winaars en wie de verliezers zijn laat zich raden met een Regering die harteloos is naar vluchtelingen, geen ambitieus klimaatbeleid voert, en vooral door de rechter vleugel van de politiek gevormd wordt. 

De alternatieve begroting van GroenLinks, PvdA en SP: meer geld voor de zorg, het milieu en de woningmarkt, lees ik in Trouw. Schrijver Jelle Brandsma heeft weinig vertrouwen in het gezamenlijke initiatief. Vorig jaar liep het dood op GroenLinks-pragmatisme, PvdA-inschikkelijkheid en SP-rechtlijnigheid, aldus zijn voorpagina-opinie.
 
Los gezongen van die politiek is mijn persoonlijk leven. Alleen vanuit solidariteit met anderen kan het reilen en zeilen in de Den Haag me nog boeien.

***

Laat ik liever weer eens goed naar de golven kijken. Ze lijken te rollen met een regelmaat, zoals verbeeld door de dalen en golven in een frequentiegrafiek. Ze jagen elkaar zo al miljarden jaren na en als ze er weer mee stoppen dan zijn wij er al lang niet meer. Maar naast de regelmaat zijn er kleine golfjes die stiekem tegen de grote exemplaren ingaan, dwarsliggers, en tragere exemplaren. Als de zee te wild is zie je dit niet. Vandaag botst de zee op een hoog stuk strand en is van uitlopende golven nauwelijks sprake. Je kan wel willen kijken, maar er zijn grotere fenomenen die bepalen hoe de golven gaan en wat je ziet.

 

***

Vanmorgen werd mijn herfst album bezorgd. Het is de LP More arriving van Sarathy Korwar. Het is muziek, die zoals steeds vaker, tussen de genres door glipt en een hele wereld absorbeert.

Een paar weken geleden zag ik een interview met hem. Black Lives Matter en white priveliges zaten hoog bij de interviewer. Korwar legde uit dat hij als hindoe uit de hogere kaste in India die voordelen ook genoot – waar dat voor honderden miljoenen niet zo is – en ze pas in de VS kwijt raakte. Niet de kleur, maar de dominante sociaal-economische situatie bepaalt blijkbaar je positie in de maatschappij. De interviewer leek niet zoveel te begrijpen van die opmerking over de verschuivende positie. Op zo'n moment vraag ik me af of je dan wel eens leest over de situatie in India.

Maar goed het gaat hier over muziek en ironie op hoog niveau.

 




Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.

Geen opmerkingen: