Deze week keek

Deze week keek ik naar de Battle for Algiers. Een indringende film over de onvermijdelijke onafhankelijkheidsstrijd. Maar er moesten wel mensen die strijd of het vernietigen ervan (want ook over die gruwelen gaat de film) organiseren. Dat tweede mislukte zoals we weten. Organisatie is een belangrijk thema in deze indringende en prijswinnende film uit 1966. In het nagesprek kwam de oorlog tussen de islamistische FIS en Algerijnse generaals uit de jaren negentig aan de orde. Een burgeroorlog die o.a. wortelde in de corruptie van FLN bureaucraten direct na de onafhankelijkheid, aldus de spreker. Iemand uit de zaal verweet het met een Linkse "Pavlov" Directe aan bemoeienis van buiten, want in de eigen keuken bederft immers nooit iets. Deze week keek ik naar de Tour de France. Urenlange televisie die nergens over gaat dan over reclame, toerisme, landschappen en chateaus, en vallende, klimmende en fietsende mannen (en één dag vrouwen). Toch zeer aangenaam om naar te staren. Juist omdat het nergens over gaat of het moet zijn of je de aanpak van de sprint nog tijdens de koers kan bepalen of dat dit op voorhand afgesproken moet zijn. Dat soort zaken. (O ja en ook in de sectie sport: de sierlijke Manchester United voetballer Marcus Rashford zet zich in voor voedselveiligheid, lees zelf maar, dat gaat dan weer wel ergens over.) Deze week keek ik Mrs America. Een 9-delige serie over de Equal Rights Amendment. De mini-serie toont zowel de afwegingen en tactiek binnen de progressieve als conservatieve politiek rond vrouwenrechten in de VS (jaren zeventig); ook al over organisatie. Hij eindigt in de opkomst van de conservatieve Reagan en in wat zo mooi een nieuwe paradigma heet (het eigentijdse - want we zijn nog steeds niet van zijn erfenis af - begrip neoliberalisme ontbrak). Deze week keek, las, hoorde ik … *** Aan de struik ritselen en knisperen de bladeren en aan de duindoorn zijn de oranje bessen al aan het gisten. De herfst is begonnen. Op het strand staat een oranje windscherm. De zomer is nog niet afgelopen. Een van de bewoners van het stukje luwte houdt van oranje. Hij heeft ook een oranje rugzak en batjes voor strandbal in dezelfde kleur. Pootje baden is dominant, maar er wordt nog steeds gezwommen. *** Als dit gettomuziek is dan zou je er bijna willen wonen, schreef ik in de facebook top-200.000, waar ik dit liedje plaatste. Het lijkt me gezongen te worden aan de rand van een enorme vijver in het mooiste en enige park van de buurt, waar net een picknick is aangericht door Marcus Rashford en Eddie Gale (die zo goed met kinderen overweg kon). Ja en als het dan gaat regenen dan roepen we allemaal Stop Rain en luisteren vervolgens naar alle liedjes van het album. (Op facebook werd getto geassocieerd met gewelddadig. Ik dacht zelf aan een arme volkswijk.)

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.