Gisteren was er een sleuf gegraven in de stoep bij de flat waar ik op drie hoog woon. Nieuwsgierig aagje van instelling, wilde ik weten waarom? “We kijken wat er allemaal in de grond zit,” zei de oudste graver met een Brabants accent.
Je zou denken dat daar tekeningen van zijn, maar nee dus. Het afgelopen decennium zijn er in de straat ook nieuwe rioleringen, gasleiding, glasvezel en regenwaterafvoer de grond ingegaan. Dan zal er vast ook elektra liggen en een boel waar ik geen weet van heb.
Maar ik kreeg niet de indruk dat ik van de gravers verder veel zou horen. De communicatie begon al te wiebelen op het woord om het gat aan te duiden: gleuf of sleuf. Dus fietste ik door.
2 opmerkingen:
Ik hou het op sleuf. Ik verbaas me soms over Nederland.
Nederland, ja Nederland, het land wiebelt in zijn geheel op de liberale golven en velen zoeken wanhopig naar samenhang. (Bedacht ik me net nog dat niemand zit te wachten op een zoveelste mening. Ach in dit bloggersachterkamertje kan het geen kwaad.) Het boek waarin ik vrijwel heel september al lees, laat zien dat ook in de 18e eeuw de samenhang ver te zoeken was en mensen van alles deden om zich als groep te definiƫren. Bijzonder is de tijd, vreemd is het land, maar zo heel bijzonder en raar nu ook weer niet.
Een reactie posten