In het Pinksterweekend keek ik twee
documentaires over Bob Dylan. De eerste was een zwart-wit registratie
van een tour in het Verenigd Koninkrijk. Geen belichting, af en toe
vrijwel zwarte – en altijd traag voorbij stromende – beelden.
Stukken van Dont look back zaten ook in de tweede No
Direction Home. Daarin zit de oude Bob zelf, die commentaar geeft
op het wedervaren van die Bob's van vroeger. *** *** De rode vaan van het Avontuur staat
strak. Het zicht naar boven wordt verhelderd met spons,
trekker en hoogwerker. De aronskelk houd en blijf ik in de gaten
houden. Er zitten al knoppen tussen de brandnetels. *** |
|
|
|
|
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.
2 opmerkingen:
Mooie muziek. Signs, Games & Messages. Maar ook Dylan. Ik heb altijd het idee dat al die poespas rond zijn teksten enzijn persoon niet hoeft. Hij schrijft, maakt muziek en daarmee heeft hij het liefst alles gezegd.
Ook Tom Jones is 80 geworden trouwens. Ook hij heeft een nieuw album. Covers, dat wel, maar best goed. Ook iets van Dylan.
Leuk dat je link gedeeld hebt. Ik heb zeker niet alle onderdelen gekend, en ik merk dat ik de namen vaak kwijt ben, zo ik ze ooit al machtig ben geweest.
Beide Dylan documentaires die ik zag, vond ik mooi en geen poespas. Dat je je af gaat vragen wie is die man, is niet zo gek. Dat deden ook de mensen om hem heen. Maar goed, boeken lees je ook zonder de achtergronden en ontwikkeling van de schrijvers te kennen (maar daar ga ik ook wel eens op zoek naar meer informatie).
De namen van al die onderdelen? Dat is een vak apart. Soms heb ik iets nodig en moet ik het opzoeken.
Een reactie posten