Een vervolg. Vorige
week had ik het over de dood van een fotograaf die belangrijk
journalistiek werk deed. Het trof me. Die week speelde echter een
veel grotere aanslag op de vrije nieuwsgaring een rol in de
pers. ***
Het weer is zoals ik me voel: donker grijs, stevige winden en buien links en rechts in de lucht. Een trap er doorheen naar de zee. Dat brengt rust en voldoening. Bovendien schijnt daar de zon en loopt de lange stoet van de Strandvierdaagse naar IJmuiden. Onderweg stuurt W. me een foto van een dassenspoor. Als Nederlandse renners in de tijdrit ook nog alle kleuren medailles winnen dan ben ik weer vrijwel opgeknapt.
|
|
|
|
|
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.
2 opmerkingen:
Triest en boos over je rijkelijk gedocumenteerde inleiding.
Afsluitdijk (3), beelden in woorden.
Sons of Kemet: !!!!!! Wat je me nu weer laat ontdekken!
Goed dat het naar buiten komt, zo'n verhaal. Blijkbaar zijn er mensen binnen in zo'n bedrijf die informatie wilden lekken. Het is al langer in beeld (herinner me artikel in de New York Times van eerder dit jaar.)
Een reactie posten