kwaken

 

In een wereld vol bloemen werd door een paar mensen getrapt van camping, naar, huis, tuin en thuis. Onderweg was er taart, wantsen, koeien en jonge mussen. Maar het opmerkelijkst was de droefneuzige kikker in de vijver waarnaast mijn tentje stond. Hij kwaakte niet; hij kwam niet verder dan een zielige aanzet in die richting.

O ja het gedichtje bij de foto van de Acacia van Doorwerth past om verschillende redenen mooi bij deze post. Ouderdom speelde ook nu een rol en er werd gewandeld bij het kasteel en in de schitterende omgeving. (Ik keek op de bank naar het wielrennen.)