strandhoutje

“Niet zitten zeiken, doorwerken,” bijt ik mezelf toe. Het doet me denken aan de tekst die ik gisteren hoorde bij Winteruur. Hij kwam van Hadewijch, een dertiende eeuwse dichteres, vrijgevochten vrouw, inspirator voor velen, mogelijk van gegoede afkomst en een begijn. Haar teksten zijn veelal uit tweede hand bewaard gebleven. De gastheer, Wim Helsen, zit met een rode ijsmuts naast zijn grote witte hond op de bank. De gaste Naima Joris heeft een berenmuts op met flappen over de oren. Er wordt niets over gezegd alsof het de normaalste zaak van de wereld is, ze leest wel haar zelf 18 jaar geleden overgeschreven tekst voor en wankelt emotioneel door de volgende zin. “Overkomt u iets onaangenaams, sta dan niet zo eigenzinnig stil bij uzelf dat ge er ook maar één ogenblik gaat aan twijfelen dat je iets minder bent dan het Grote God Geheel, in de werkelijkheid van de minne, zodat ge uit twijfel of eigenzinnigheid iets goeds zou nalaten.” Tekst vertaling uit Diets naar modern Nederlands Uit de zesde brief. Ze legt beeldend uit dat als ze neergebogen met het gelaat in de handen en vervult van eigen smart door het leven gaat, de tekst haar weer op laat veren. Het Grote God Geheel is voor haar het grote geheel, er is immers meer dan de eigen persoon; we zijn met elkaar verbonden. *** Even vraag ik me af of ik teveel eigenzinnig stil sta bij mezelf als ik mijn fiets als scootmobiel beschouw. Of is het juist standvastigheid erop te blijven trappen, hoe je dat ding ook noemt. Onder aan het duin een man die op strand houtjes gaat zoeken voor en met zijn vrouw. Die tweede vult er lijstjes mee. “De mooiste dingen zijn gratis,” zegt de man. Dat klopt, en ik neem een groot roggeëi mee naar huis. *** In Winteruur heeft ze dus die muts op en als ik naar haar muziek luister dan doet ze me denken aan de vrouw die zich altijd onder een een wolvenmuts verborg, Kovacs. Net zo'n mooie diepe stem die ook met rust wordt gebruikt. Echter ze speelt ook gitaar, toetsen, klarinet en ik zal vast het een en ander hebben gemist en ik hoor fado. Het maakt de wereld weer een stukje mooier.

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.