woensdag 29 juli 2015

15 – Itxaspe: koeiebellen




Een mens kan wel over zijn schouder kijken, maar zijn rug niet zien. Terugblikken, zelfreflectie, soms is het nuttig, maar lang niet altijd zinnig. Toch zou ik het leuk vinden dat dorpje nog eens te zien, waar we in 1990 waren op die terrassen camping aan de weg waar ik een zonnesteek kreeg en waar we zuinig een kopje koffie dronken.

Het is de vakantie die we een paar dagen eerder afbraken, omdat de oorlog tussen de VS en Irak (met Nederlandse deelname) begon. Juist die vakantie en de invloed van buitenlandse kranten gaf me de moed om samen met Gerard van Alkenmade tegen de apathische geest in Nederland in te gaan en een vergadering uit te roepen om een komitee op te richten. We kregen daarbij steun van MariNEE en het Haags vredesplatform, nadat in dat laatste Frans van Vlugt dit voor ons bepleitte. De AMOK-kelder aan de Esdoornstraat liep vol. Men luisterde aan het luik in het plafond om er bij te zijn.

Het kantoor van het Komitee Anti Golf Oorlog (KAGO) kwam bij de Grachtenkrant aan de Singel en later bij Vrouwen voor Vrede aan de Nw. Looierstraat. Vergaderen deden we bij het Komitee Marokkaanse Arbeiders in Nederland (KMAN). Drie demonstraties organiseerden we in vier maanden met steeds meer opkomst. Vijf kranten en tal van Informatie-bulletins maakten we. Je kan achteraf niet anders dan constateren dat we het bij het rechte eind hadden.

Nu zitten we in de wolken en drupt de regen op het dak boven mijn hoofd. “De begeerte nu en de drang naar het één worden heet eros,” schrijft Plato in Symposium. Het samensmelten als ideaal.

Er zijn ook andere idealen. Als ik over de GR de 3 kilometer naar Deba loop, kom ik twee kapelletjes en 2 losse Maria's tegen. Zelf heb ik meer met de koeienbellen. Opeens hoor ik ze klinken als die van het begin van Larks' Tongues in Aspic. Het blijft maar regenen. Weer geen krant.



Geen opmerkingen: