donderdag 16 juli 2015

2 – Parijs – Irun – Hondaribia: eenvoudig maal

“Het slachtoffer vormt metaforisch de kern van het liberalisme. Wreedheid kan nooit gelegitimeerd worden,” aldus een spreuk van Hans Boutelier in Solidariteit en slachtofferschap (1993) op de WC-kalender (die ik ik meegenomen heb voor alle dagen dat we weg zijn). Misschien.

Op het internationale Estación de Irún zijn geen engelstalige kranten te koop. Ik kan niet lezen hoe arme Grieken verder worden uitgeknepen en waar Syriza staat. De auto was snel gehuurd. De camping gemakkelijk gevonden. En daar zit ik nu “met alles voor een eenvoudig maal in de campingwinkel,” zoals mijn jongste zoon zegt. Maar weer geen krant.

Ik heb geen fiets en kan niet naar het dorp lopen en voel me afhankelijk van een auto die ik zelf niet kan (en wil) besturen: een mislukkeling. Een fietsvakantie heb ik dit jaar al gehad. Laat ik niet klagen, maar me als een kundig tentjesopzetter en kokend pakketje mee laten voeren. Nee ik houd niet van auto's.

Geen opmerkingen: