1-1

Op de pont moppervraagt een man: “wanneer wordt het nu eens lente. Ik ben er klaar mee.” Een enorme bui met veel regen en wind is net Nederland binnen getrokken.   “Het is begonnen in september toen Ajax tegen PSV speelde,” voegt hij toe. Even wilde ik over de wedstrijd van de dag ervoor beginnen. De Godenzonen uit Amsterdam konden het hoofd niet koel houden en de brille (om een voetbalwoord te gebruiken) ontbrak ook nog eens.   In plaats daarvan vroeg ik: “Hoeveel werd het?”   De man antwoordde met een grafstem: “1-1.” Meer was niet nodig en het slechte weer was verklaard. Zelf had ik op de fiets genoten van de bosanemonen, de gele kornoelje, sneeuwroem etc. en ik zag een meerkoetje met snavel vol takjes om een nest te bouwen. De eerlijkheid gebied te zeggen dat de wilde zwanen – wintergasten – nog steeds in de duinen waren. Eigenlijk dacht ik in het zadel over belangrijke en onbelangrijke problemen. Er is altijd een groter probleem dan dat waar jij op bent gestuit. Dat relativeert. Maar de vergelijking tussen een groot probleem en een kleiner probleem in de eigen kring, het eigen leven, laat toch zien dat kleine problemen groter worden als ze dichterbij zijn. Niets bijzonders eigenlijk, het perspectief in een foto of schilderij doet meestal niet anders.