Adem in, adem uit

Het bericht zat tussen de binnengelopen emails na een driedaagse vakantie. Een foto journalist was gesneuveld in Afghanistan. Hij volgde de gevechten van nabij en het zou hem fataal worden. Eerder maakte hij foto's van de vervolging van de Rohingya's, van oorlogen zoals die in Irak, de gevolgen van de corona pandemie in India en andere betekenisvolle gebeurtenissen. Voor zijn werk in Myanmar zou hij de Pulitzerprijs krijgen. Hij laat twee kinderen en een vrouw na. Het bericht haakte zich in mijn hoofd. Heel goed begrijpen waarom deed ik het niet. Je leest zoveel narigheid. Je kan oneindig meeleven met slachtoffers. Waarom de 38-jarige Danish Siddiqui. Zonder mensen als hij zou veel nieuws nooit de kranten, de TV-journaals en radioberichten halen.  Is dat het? Het is ook de Nederlandse context die meespeelt. Peter R. de Vries is neergeschoten, in een onvergelijkbare situatie, maar de berichtgeving heeft wel aan de zelfde zenuw getrokken als waar dit bericht op speelt. Zuid-Azië ligt een stuk verder weg dan de Amsterdamse Lange Leidsedwarsstraat, maar ook internationaal (hier Afghanistan door Indiase fotograaf) is journalistiek een groot goed. Daar nog kwetsbaarder. *** Als ik vertrek staat er een enorme bak op de stoep onder het toeziend oog van Nel Breedveld. Stijgerbouwers? Er is heel veel parkeerruimte, dus nodig is het niet. Opzichtig maak ik een foto en ja hoor een van de mannen van het bijzonder zware werk komt naar me toe. “Wat maakt het uit,” is zijn idee. Ik vraag me af of hij in zijn eigen straat thuis ook zo denkt en handelt. Bij het beklimmen van het laatste duin haal ik twee fietsers in. Even later maak ik een foto van ƒ1.000kruid en dan hoor ik ze mopperen: “Iedereen moet maar fit zijn tegenwoordig.” Gaat het over mij? Wat maakt het uit. Op zee vist de Albatros uit Stellendam. Aan de overkant van de Noordzee, bij Yorkshire’s Bempton Cliffs vloog een echte wenkbrauwalbatros. Het is een zeldzame bezoeker. De reuzenvogel, spanwijdte 2,4 meter, was door een beheerder van het gebied in drie decennia maar drie keer gezien. *** Samenzweringstheorieën, de huidige wereld wemelt er van. Of zijn ze zichtbaarder en besmettelijker dan voorheen, maar er altijd wel geweest? Hier zingt Jeanne Lee erover. Soms kom ik haar ergens in de wonderlijke wereld van de muziek tegen zoals op een album van Archie Shepp met wie ze wel vaker muziek maakte (Blasé bijvoorbeeld, maar er is veel meer), en besloot eens naar solowerk te zoeken. Het indringende album Conspiracy was het eerste dat ik vond. De woorden van de titelsong herhalen zichzelf en zijn van een andere toon dan de platte aarde, wappietaal en chemtrails, maar gericht op samen ademen als gezworen kameraden: Take a breath Let it go Take a breath Let it go Don't get scared That sound you heard Ain't nothing but nature and her children Breathe in Take a breath Let it go Take a breath Let it go Don't get scared That sound you heard Ain't nothing but nature and her children Breathe in Breathe in Into Together Together

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.