Wijs

 

De wijze wielercommentator José De Cauwer is onder andere bekend van zijn korte pakkende uitspraken als 'eten, drinken', 'de weg is vooruit', en 'win maar eens een koers'. Die laatste opmerking is bedoeld om te laten zien dat de kansen beperkt zijn. Een uit andere mond wel gehoorde opmerking: 'er komen nog meer kansen,' krijgt daarom zijn goedkeuring niet. Een voorbije kans, is immers een gemiste kans voor de topsporter. Aanjagen, niet geruststellen, is gewenst. Maar er zijn de afgelopen tien jaar veel renners gesneuveld aan die opgelegde verwachtingen. Er zou een flink sterke wielerploeg met hen gevormd kunnen worden. Of die prestatiedruk dan ook echt zo wijs is? Daar zit ik weer, op de bank onder aan het duin, na een stukje op de fiets. Het kon voor het eerst weer sinds 1½ jaar over het droge naar die plek. Zitten in de rust van de wind, met het geritsel van de duindoorn, en de vogelgeluiden (de nachtegaal was verdwenen) om me heen. Denk mezelf de opdracht te moeten geven iets nuttigs te doen, omdat er te weinig uit mijn handen komt. Eerder zorgde het zoeken naar een maatschappelijke functie ervoor dat ik wist wie ik was en dat ik iemand was. Kijk nu op mezelf neer vanwege de al tijden magere opbrengst. Maar kan het niet zonder die drang en dwang? Of ben je bang dat je dan helemaal stilvalt en alleen nog maar als een pensionado door de wereld gaat? Maak jezelf niet gek. Je hoeft niet. Het blijft bijzonder dat je bij een nieuw ontdekte muzikant meteen kan gaan beluisteren en niet eerst naar de platenwinkel hoeft om daar met koptelefoon op je knar een LP van die nieuwe ontdekking te horen. Nu lijkt het alsof je gewoon een deur opent en een kamer binnenstapt en daar alles keurig voor je klaar staat. De achtergrondinformatie is er ook nog eens te vinden. Ik kies Mallëngjimi van de laatste vondst. Dat is overigens de Albanees-Zwitserse zangeres Elina Duni.      De tekst vertaal ik met Google (en een beetje eigen redactie) vanuit het Albanees naar het Nederlands. Het draait om de melancholie en de heimwee van de emigrant naar het land van oorsprong. Vers 1 Oh mijn land Ik roep je met verlangen. Alleen dit lied geeft mij hier leven. Overal waar ik kijk Kan ik geen minnaar vinden zoals jij. Waar zijn de velden? Waar zijn de struiken? De mooie meisjes. Zoals in mijn land is er geen. Waar zijn de velden? Waar zijn de struiken? De mooie meisjes Zoals in mijn land is er geen. Vers 2 Ik ben een buitenlander. Ik heb geen vriendje. Voor mij gaat de zon niet meer op. O mijn land. Nee er is geen minachting. Hoe kon ik jou verlaten en in ballingschap gaan? Oh Sharr, mijn vader! Mijn rustplaats. Mijn Adriatische Zee. Ik wil er alleen even aan denken. Oh Sharr, mijn vader! Mijn rustplaats. Mijn Adriatische Zee. Ik wil er alleen even aan denken. [Verse 1] O vendi im Të thërras unë me mall Këtu jetë më jep vetëm kjo kangë Se anë e kand kudo që kerkoj Si ty të dastun nuk gjej Ku janë ato fusha? Ku ato kaçuba? Vajzat të bukura Si n‘vendin tim kund nuk ka Ku janë ato fusha? Ku ato kaçuba? Vajzat të bukura Si n‘vendin tim kund nuk ka [Verse 2] I huaj jam Dashuni nuk kam Për mu nuk lind djelli më O vendi im Përbuzje ku s‘ka, si të lashë e dola n‘mërgim O Sharr o baba im Gërmi pushimi im Adriatiku im Tash vetëm po ju kujtoj O Sharr o baba im Gërmi pushimi im Adriatiku im Tash vetëm po ju kujtoj