"Moet u niet mee" vroeg ik.
"Ik sta hier, waar ik moet staan," antwoordde ze.
"Het pontje is in orde," riep een van de fietsers die net aan boord gereden was om naar de overkant te gaan.
"Iedereen bemoeit zich met u," zei ik bemoeizuchtig.
"Ze moesten eens weten," was haar volgende antwoord.
Ik vroeg niet door, maar reed verder. Kort daarop stopte ik alweer. Er kwam een witte vogel uit de lucht zeilen. Een ooievaar vroeg ik me af, terwijl ik wist dat het iets anders moest zijn.
De vogel landde in een poel naast de rivier, boog voorover en begon met zijn snavel van links naar rechts door het water te bewegen. Een lepelaar dus. Helemaal onmiskenbaar, toen hij dichtbij gekomen was.
Voordat ik vertrok, keek ik nog even om. De fiets van de vrouw stond er nog. Zij was weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten