Martragny
Mijn fiets
is net als vorig jaar weer bij de fietsenmaker. Of hij er een week
aan kon werken vroeg hij met een blik van, 'wat is dit een oud
mormel.' Nu wachten op de auto die me ophaalt. Ben ik toch
afhankelijk van benzine voor vervoer.
RTL-belde.
Ik heb gezegd dat ik op vakantie ben. Het zal wel om wapenhandel naar
Rusland draaien. Die is er niet of nauwelijks, daarvoor hoef ik niet
terug naar Nederland. Bovendien: ik ben niet alleen op vakantie.
In 1990
wilde ik wel wat eerder terug toen Desert Shield begon. Daarna heb ik
me zeven maanden lang het zweet uit het lijf gewerkt bij het maken
van kranten (ik vertaalde zelfs teksten uit Le Monde Diplomatique
zonder Frans te kunnen), het te woord staan van de pers en
het organiseren van demonstratie en acties.
Nu lees ik
een boek. Het eerste hoofdstuk gaat over het 'framen' van de
slachtoffers in Gaza 2010. Je zou in die smalle landstrook wonen waar
de armoede groot is en de onveiligheid nog groter. Levens moeten
eerst meetellen, voordat het tellen van de slachtoffers zin heeft.
Het strand
van Port en Bessin ligt achter een rij caissons een paar honderd
meter uit de kust. Ze dienden als havenhoofd bij de landing
van juni 1944. De vader van mijn vader sleepte caissons naar Dover met
de Zwarte Zee, een sleper van Smit. Het schip werd in april dat jaar getorpedeerd en
verging met man-en-muis “in korte tijd”, volgens een Brits marine
officier en “met een harde knal” volgens een opvarende van een andere
Nederlandse sleper die het zag gebeuren. Ik heb me voorgenomen erover
te schrijven en weet niet hoe ik het aan moet pakken. Nu sta ik hier
naast die caissons.
Het
Algemeen Dagblad brengt meer MH17 en Gaza.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten