Vakantie (1)

Van Amsterdam naar Amiens en verder

Heemstede-Aerdenhout in de ochtend.

In Abbeville.

“Beesten in de Schipholtunnel,” zegt een vrouw die instapt. Of het konijnen of ratten waren is onbekend. Maar ze zorgden wel voor kortsluiting waardoor de trein naar Schiphol uitviel. Mijn reis begint met een eerste hindernis; de trein die ik plande rijdt niet.

Reizen is improviseren, zien wat je tegenkomt en daar het mooiste uithalen. De man die ik onlangs sprak op het Amsterdamse Haarlemmerplein kon het zo mooi zeggen: loslaten, overkomen, het doel van het leven is het leven zelf. Hij reisde van India naar Quito en weer verder naar Amsterdam zonder te werken; alleen met een opschrijfboekje.

Helemaal rustig zit ik niet. Naast me belt een vrouw met een Limburgs accent. Om 7.15 praat ze over het betegelen van de woonkamer. Ik lees over Mali en de Franse interventie; een kritiek en hoop.* 

“De internationale trein naar Antwerpen en Brussel staat gereed op spoor 1”, klinkt het als we al bijna stil staan op Den Haag HS. Ik haast me, stap verkeerd in en zet koffers opzij. “Rustig aan maar mijnheer. De trein vertrekt pas over 10 minuten.” Een vermoeide zenuwpees ben ik. Het was bovendien de trein die ik uitzocht om pas in Roosendaal naar Antwerpen te nemen. Mijn probleem was geen probleem meer.

Het duurt even voordat ik weer kan lezen over de ontwikkelingen op het Latijns-Amerikaanse continent waar Afrika hoop uit kan putten.

* Aminata Traoré & Boubacar Boris Diop, 'African Impostures; letters from a proxy war,' New Left Review may/june 2014 pp. 67-80.