woensdag 18 november 2020

Stekels









De G-20 vergadering wordt vandaag gehouden, online. Ze wordt voorgezeten door Saoedi Arabië.

Dat is het land dat een gerenommeerd, doch kritisch, journalist liet vermoorden, met een bottenzaag in stukken verdeelde en uit de ambassade in Turkije smokkelde.

De oliestaat is ook het leidinggevend bij een oorlog tegen Jemen, door velen de grootste humanitaire ramp van dit moment genoemd.

Gisteren kwam ik de eerste berichten tegen waarin werd opgeroepen de wapenleveranties aan het land van kroonprins MBS te staken.

Vandaag kwam daar een Oxfam persbericht bij. Dat wijst op het immorele en incoherente beleid om een beetje ontwikkelingssteun te geven en miljarden te verdienen aan wapenverkopen.

Ik moest weer denken aan de woorden van Freek de Jonge uit 1995:

Wat voor wereld is dit 
vraag ik 
waar wapenembargo's sancties zijn?
 
***

Die dag van gisteren begon beter met een enveloppe op mijn buro. Er op stond Martin op. Er rolden een boekje en een folder uit; respectievelijk met de titel Kaboem Forever en Steun Kaboem: drukken gaat door.

In het boekje staan artikelen, gedichten en stukjes, ook een van mij over bomen, boeken en drukkers.
 
De folder is een strook in vijven gevouwen papier met daarop een strip over de drukkerij op het Amsterdamse WG-terrein. Zelfs het hondje Kaboem, waar de drukkerij naar is genoemd, komt er in voor. Beiden zijn vooral bedoeld om Kaboem te steunen. 
 


Dus bestel Kaboem Forever! € 10 o.v.v. Steun drukkerij, Stichting Drukkerij Kaboem, Amsterdam, NL18INGB0006931510

***

Langs de kant van de weg staan nog klaprozen. Niet die kleinere soort die je wel vaker ziet in de wintermaanden, maar de gewone. Het is dan ook lekker warm.

Het is ook druk in de duinen. Corona tijd is buiten tijd. Mensen werken gewoon door, mobieltje in de hand.

Dat buiten zijn leidt tot onbegrip. Mensen rapen egels op, omdat ze al in winterslaapstand staan (lichaamstemperatuur daalt van 36 °C tot 10 °C, de hartslag van 190 naar 20 per minuut en de ademhaling naar eens in de twee tot drie minuten) gooit ze voor dood bij de vuilnis. Buiten zijn is nog iets nieuws met nieuwe verschijnselen.

De Nancy komt voorbij, meer de naam voor een ranke klipper dan voor een onelegante tanker vol fossiele brandstof.


***
Het was een van de liedjes die ik als kind graag zong. Niet te ingewikkeld. Hier en daar veranderde wat aan de tekst, maar de structuur bleef.

Dat er ook volwaardige popmuziek van te maken was, had ik niet gedacht. Toch is dat wat dit liedje doet. Inclusief, de voor de hand liggende verandering van sailor in soldier.











Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.





Geen opmerkingen: