Familiebezoek: van oud naar ouder

De beuk is omgezaagd. Een zwam probeert de restanten op te ruimen, maar zal daar nog wel een paar jaar mee bezig zijn.

Niet weer wil ik het hebben over nodeloos kilometers omrijden via drukke binnenweg van Lage Vuursche naar provinciale weg. Anderen voeren daar al actie tegen. Nee nu gaat het me om de bijzonder creatieve geest van de chagrijnen op Landgoed Pijnenburg waarmee ze een oude fietsroute weten droog te leggen. Het neergezette hek is bewonderenswaardig inventief; een nauwe toegang, een smalle passage, haakse bocht, weer een smalle passage en dan nog een krappe uitgang, en daardoor alleen nog met een opgevouwde fiets te passeren. Alleen jammer dat deze geesten hun brein niet op echte problemen richten, maar op het treiteren van de fietsende  medemens.

Als de zon door de bomen komt, dan zie je pas echt de bruinrode kleur van het bladerdek op de bosgrond. Vroeger had je tapijtreclames die inspeelde op die herfstkleur.

Boven de hei van Hilversum zijn groene grafheuvels te zien. Kinderen spelen op deze zeer oude begraafplaats en rennen van de ene heuvel naar de andere.

De kerk in Weesp heeft al weer een paar jaar een nieuwe toren. Hij vervaagt nu in de mist, maar het is fijn dat de ranke spits wijd en zijd weer boven het landschap uitsteekt.

Een man in fluoriserend hesje rent over het pad langs het kanaal en verdwijnt onder de bomen, die bomen zelf verdwijnen in de mist.