Einder, einde, eindeloos

“Wow, zeg je en je kijkt naar hem en je weet dan al, zonder het te weten, dat dit voorbijgaat, dat de zee zich terugtrekt, dat het natte zand opdroogt, dat de zee terugkeert, maar anders, nooit hetzelfde, altijd anders, dat er andere mensen zullen staan, dat ook zij naar elkaar, naar de einder, naar de lucht en naar waar water en wolken elkaar ontmoeten zullen kijken en denken aan al wie daar voor hen stond, aan iedereen die kwam en ging.” Jens Dendoncker koos voor het programma Winteruur een fragment uit 'De randen' van Angelo Tijssens. Hij zegt op grond van die woorden dat hij beseft dat alles van voorbijgaande aard is; de goede dingen, maar zeker ook de slechte. Ik neem de tekst over het natte zand, de zee, de rollende golven - het komen en gaan, het komen en gaan - op mijn beurt over. Op het strand ligt het portemoneetje van een zeemeermin. Of een eikapsel van een al zo'n 200 miljoen jaar rondfladderende vissoort.