Het was de tocht van bonen in de week om bij terugkeer chili sin carne voorgezet te krijgen.
Het was de tocht van het gewone, maar toch hele mooie, zoals een peinzende koe, een sloot met rietpiepers, een gebouwtje langs een plas, wat bomen achter de regen, een fuut, een knotwilg en een man in een ruitjeskamer of takkehut.
Het was de tocht van de verwondering dat net als alle andere jaren de populieren de lente beginnen met herfstkleuren.
Het was de tocht van voorbeelden van hoe je je hopeloos en veelvuldig kan verdedigen met kul argumenten.
Het was een tocht van twee pontjes over de lek, heen naar een andere route door de Alblasserwaard, terug via de route die alle toeristen kennen.
Het was bovendien de tocht van de opluchting.
 |
| Deze molen kreeg tien jaar geleden als eens een blog. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten