Als je naar het Zuiden reist heb je niets aan een kaart. Ondersteboven kan je hem immers niet lezen. Als je weer in Nederland bent dan zie je dat meteen: dan staat er een verboden toegangs bordje voor het bos.
Tussen die twee opmerkingen in onrolt zich een vermakelijk sprookje over de man met de pet die het oplost en over de kinderen die flexibeler zijn dan ouders en over, pas op, het gevaar van spiegels.
(De door mij gelezen versie uit een weggeefkast is in het bezit geweest van een zware roker. Dat merkte ik tijdens het lezen; maar dat bedoelde ik niet met luchtig.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten