zondag 18 juni 2023

2 – Neufchateau -> Chalon-sur-Saône (8 juni 2023)

De dag begon vandaag met een moordpartij. Een vogelnest in de heg achter me werd met zielig klinkend gepiep leeggehaald. Zelf vroeg uit de veren ging ik op pad. Al snel deed ik wat mensen me bij vertrek adviseerden: Geniet er een beetje van!

Mijn navigatie bracht me op onverharde paden. Eerst gravel en daarna karrensporen die steeds woester werden. Toen ik lag, besloot ik mijn navigatie op de saaiste wegen te zetten. Dit werd te gek. Een lange weg voerde door heuvels en kleine dorpjes, een met een winkeltje, wasplaatsen en met uitzicht op rode wouwen boven de velden, waar wikke oprukt en
klaprozen en korenbloemen een juiste plek hebben.

Langres ligt bij een fijn kanaal om langs te fietsen en het is een mooi stadje, waar ik al eens was. Al van verre zag ik het liggen. De koe had er de hele dag uitzicht op. Ik verstuurde er vier jaar geleden een ansichtkaart naar een zwaar zieke jonge man, die nu weer fit en gezond is.

Nóg een trein liet ik aan me voorbij gaan. Drie uur wachten was me teveel.
Daarom werd het vanaf Langres de grote weg, de minst drukke, over rollende heuvels tot aan Dijon. Al met al een forse tocht. Tenslotte neem ik zoals gepland nog een keer de trein.

Als ik Chalon aankom blijkt er geen lift om van perron te wisselen. Via het paadje over het spoor (na goed uitkijken) ga ik naar perron 1 om vandaar het station door de hal te verlaten. Ik dronk er nog wat en
hoorde mensen over een man praten. Plotseling stormen brandweermannen en hulpverlening het station op. “Ik ben die man toch niet,” denk ik even schuldbewust. Ik sta op en dan klinkt: het station wordt ontruimt. Iedereen gaat naar buiten. Op de brug over het spoor staan jongens te filmen. Privé lijkt niet meer te bestaan, zelfs niet in hele trieste omstandigheden.

's Avond op de stadscamping hoorde ik jonge uilen piepen en de alarmkreten van de merels. Het is eten en gegeten worden. Wat eet die rode wouw eigenlijk? Weer thuis zoek ik het op: het is een opportunist, eet wat er is,
vooral aas maar daarnaast worden “prooien tot de grootte van een konijn gevangen.”





2 opmerkingen:

Anoniem zei

Er komt, tussen neus en lippen door, behoorlijk wat heftigs langs

Fijn, dat het goed met je gaat en dat je geniet van je tocht

Assyke

martin zei

Het is denk ik wel de meest heftige van de twaalf.