Een strand van zand, een zee van staal

Een vakantie hoeft niet ver weg te gaan, om toch mooi en aangenaam te zijn. Een vakantie hoeft niet lang te zijn, om toch een enorme uitstap te lijken. Zo was het ook met deze twee nachtjes Wijk aan Zee. Ga jij fietsen, dan ga ik wandelen, zo spraken we af, ieder naar zijn mogelijkheden. Op mijn eindpunt zag ik een reiger tussen de bloemen. Op het strand gaf troep wat kleur aan mijn foto's. Tijdens het uitstapje 's middags was het scheepvaart, strandvertier, Tata en infrastructuur, die het beeld bepaalde. Zullen we nog even voor de bui naar het strand, overlegden we 's avonds. (Overigens vraag ik me af hoe je de recente aankoop van de Boreas windmolenplaatser nu moet zien in het licht van het terughoudende duurzame energiebeleid van de demissionaire Nederlandse Regering. Het recentlijk in China gebouwde schip kostte een half miljard euro. Door het besluit verdampt een deel van de windmolenmarkt. De beleidswijziging lijkt dan ook meer op kinderachtige duurzame-energiepesterij dan pro-offshorebedrijfbeleid.) Ruim twee uur duurde de terugweg. Had ik de pont niet net gemist dan had het gemakkelijk binnen die uren gepast. Een uitstapje naar de plek waar het lijkt alsof kobolden staal maken, zwaarden smeden en worden toegezongen door de kikkers.

♀beekoeverlibel?

<