Duik

Voor een bespreking van een boek dat ik las (als ik de bespreking plaats - eind december - zet ik hier wel een link), zoek ik wat op in de reisgids waarmee ik in 1986 door Noordwest Afrika trok. Er staat achterin een lijstje met adressen van mensen die ik onderweg wilde bezoeken of een kaartje of brief sturen. Die laatste groep zijn allemaal vrouwen, op twee na. Eén van die twee heb ik sindsdien niet meer gezien. Ik zoek zijn naam op het internet en herinner me een gesprek dat ik met hem had over relaties. Ik had destijds het idee dat ik met meerder vrouwen wilde samenwonen, zodat er ook zonder mijn inbreng meer gesprek zou zijn. Aparte – wat luie – gedachte, maar ook vreemd dat ik dat na 40 jaar nog weet. Het bijzondere huis waar hij woonde staat er nog. Na die duik in het verleden met dat lijstje als katalysator, pak ik de fiets. De tocht gaat weer naar het strand. Het is er voor zo'n mooie dag in juli zeer rustig. Veel mensen zijn blijkbaar op vakantie. Ik loop het koele water van de zeer heldere zee in en zwem naar de eerste zandbank. Even denk ik aan wat te doen als ik in een mui terecht kom. Niets aan de hand, gewoon even op de zandbank staan en naar een aankomend visfabrieksschip kijken. De andere kant uit zie ik witte wolken boven de duinen.

Foto's 23 en 29 juli. een duik in de golven van vroeger daar onder is er meer dan verwacht het warrelt op als een bot van de bodem man met pijp roept vrouw met licht droeve glimlach op nog wat verder, wat dieper daar zwemmen schimmen om van dichterbij te zien …. nee, maar weer naar boven