Het groene gekrijs

Met veel kabaal vliegen ze langs. Ze landen op de waslijn. Kijken of er nog wat vogelzaad en vet in het netje zit. Hijsen dat vervolgens met hun poot omhoog en eten er een flink gat in. Dan gaan ze weer met veel gekrijs naar een volgende plek.

Poezieplaatjes en engeltjes

Het zoete leven springt bijkans door de winkelruit naar buiten. Er moet een gedichtje zijn dat bij die woorden past.

Vondel dichtte inderdaad over het zoete leven, maar het ging wrang genoeg over zijn jong gestorven dochtertje.

Kloos schreef over het zoete leven na de dood.

Het zoete zelf is opgesloten in de speelgoedwinkel en de pop hoort bij het voorspel van de dagen die d'eerste vreugt verjagen.

Vitvaert van mijn Dochterken
(...)

Om 't lieve lodderaitje:
Of dreef, gevolght van eenen wackren troep,
Den rinckelenden hoep
De straten door: of schaterde op een schop
Of speelde met de pop,
Het voorspel van de dagen,
Die d'eerste vreught verjagen:
Of onderhiel, met bickel en boncket,
De kinderlijcke wet,
En rolde en greep, op 't springend elpenbeen,
De beentjes van den steen;
En had dat zoete leven
Om gelt noch goet gegeven:
Maar wat gebeurt? terwijl het zich vermaackt,
Zoo wort het hart geraackt,
(Dat speelzieck hart) van eenen scharpen flits,
Te dootlick en te bits.
De Doot quam op de lippen,
En 't zieltje zelf ging glippen.

(...)

Joost van den Vondel

***

O, dat ik haten moet en niet vergeten

O, dat ik haten moet en niet vergeten!
O, dat ik minnen moet en niet vergaan!
Ach! Liefde-in-Haat moet ik mijzelven heeten,
Want geen kan de andere in mijn hart verslaan.

In droef begeeren heb ik neêrgezeten,
In dreigend gillen ben 'k weêr opgestaan...
Wee! dat ik nooit dat bitt're brok kon eten,
Van stil te zijn en heel ver weg te gaan.

Eén hoop slechts, één, één enkel zoet vermeenen,
Eén weten, maar ik kan het niet gelooven...

Ach, dit: dat rusten onder groene steenen

Een eeuwig rusten is, in één verdooven,

En dat de dooden niet in donker weenen

Om 't zoete leven met hun lief daarboven.

Willem Kloos

Bron: Ik heb de liefde lief, samengesteld door Willem Wilmink. - vierde druk. - Amsterdam: Ooievaar pockethouse, 1995. Bundel: Verzen. - Amsterdam, 1932

Klein hoefblad

Hoort net niet bij de eerste voorjaarbloemen. Ik ben elk voorjaar blij als ik het felle geel weer zie.

De winter overleven

Er was geen winter. Ja dan is het makkelijk hem te overleven. Maar hoe het ook zij. De peterselie begint weer te groeien. Als die verrekte winter nog even weg blijft dan pluk ik over niet al te lang groen van het balkon. Dan schud ik het niet meer uit een potje.

gezicht over oude houthaven

Op de balken van het Veem staat het nog 2A, 2B 2C etc. en een paar meter verderop 3A, 3B, 3C etc. Het gebouw is in vierkanten verdeeld om goederen geordend op te slaan. Als je naar buiten kijkt dan zie je nog steeds waar die vracht vandaan kwam.

Beethoven in het Veem

Ik hoorde boogiewoogie van Beethoven in dit stuk uit 1822, maar ook barok en romatiek. Ik hoorde hard en zacht, lange noten en felle afgebeten klanken. Dat kan op zo'n piano zei een man die ook geweest was. Sonate No. 32 in c klein, opus 111 door Shuann Chai op de braodway-vleugel van Toets des Tijds.

ballen door de luxaflex

Elfstedentocht

Het beeld staat rustig te wachten op de volgende naam die in de sokkel geklonken wordt.

Langs de afsluitdijk

De lijnen vallen me nog meer op dan de vogels. Jammer dat het rijtje meeuwen dat langs de voorste lijn stond oopgesteld wegvloog voordat ik zover was om af te drukken.

Krassen op het raam

De kleuren van de Piet Heinkade door de ruit van een dubbeldekkertrein.

stokroos in de winter

Scandinavische merel

"Broedvogels uit Noord- en Oost-Europa trekken in de winter naar Midden-, West- en Zuid-Europa. Op dat moment worden ze vervangen door grote aantallen soortgenoten uit Scandinavië en West-Rusland. Deze vogels zijn wat groter dan de West-Europese. Op andere plaatsen is de merel een stand- of zwerfvogel." wiki

Windhandel

Ja ik was te laat. De kaart met depressies was al weer van het scherm. In het achtuurjournaal van zaterdag zat een opmerking waar ik even van bij moest komen. De Duitse meteorologische dienst heeft de stormdepressie omgedoopt tot Ulla. Weervrouw Willemijn Hoebert zegt:"En wilt u ook een depressie naar u vernoemd hebben. Dan kan dat. U stuurt een briefje en betaalt vooral veel geld en wie weet wordt er ook een depressie naar u vernoemd." Je betaalt dan dus aan een overheidsdienst voor luchtdrukverschillen en een groter ego.

Scheermes

Vandaag ga ik de deur niet uit. Even niet flink doen. Alleen thuis. Warm de restjes uit de koelkast op, dan hoef ik niet te koken. Verder blijf ik zitten. Hooguit scheer ik de grijze baard en hoofdhaar wat bij. Met een mesje. Dat wel. Maar toch anders

Twijfelende kok- of zilvermeeuw

vandalisme en reparatie

eten

linksboven: dahl
rechtsboven: tofu
linksonder: rijst
rechtsonder: spinazie (maar die moet er nog in)

De boom = weg

Nou ja weg. Er is vrijwel niets meer van over; een stompje van een meter of wat. Als hij mag doorgroeien is hij over een jaar of zes á acht weer even groot als hij twee uur geleden nog was.

Ik merk dat ik een soort Irene-complex heb; meer liefde voor bomen dan voor auto's. Niet normaal.

Hij was zo mooi.

Lucht, licht en kaas

Mijn brood en kaas koop ik meestal bij deze winkel. Vorige week zaten ze nog in een wisselwinkel, op nr. 41. Nu weer op het vertrouwde hoekje naast de Eenhoornsluis. De eigenaar is nog niet tevreden over het licht.

Station Amersfoort

Een tikkie teveel naar links. Voordeel is wel dat zeer goede kijkers nu het haantje op de torenspits van de Lieve Vrouwenkerk kunnen zien staan.

Tauberbach: rauwe liefde op een vuilnisbelt

Niet de mooiste foto die ik had kunnen maken. Wel de enige die ik nog uit mijn opgewarmde batterijen wist te perssen. Zie voor een bijbehorend blog: zandkastelen.

In de regen

http://beeldbank.amsterdam.nl/afbeelding/B00000007834

Sloterdijkbrug met zicht op de galgenstraat. Ooit een creepy straatje: een doorkijkje naar het galgenveld aan de andere kant van 't IJ.

Nu staat het VOC-cour, een wooncomplex op het Westerdokseiland, in de weg. Overigens was het galgenveld al eerder verdwenen.

Aan de BAK

letterschilder

't Is maar een fragment, een splinter, uit een enorm werk. Meer vormen vind ik op de site van de letterschilder Klaartje Bruyn. Deze link hoort bij haar grootste werk.

Ik zie dat ze ook alluminium kan verneppen naar teakhout. Daardoor wordt het niet duurzamer, maar wel mooier voor bijvoorbeeld een kajuit van een schip. Ze maakt reclameborden en muurdecoraties, zoals hierboven.

Nu - overigens niets ten nadele van het werk - vraag ik me nog af: hoe komt iemand uit Zevenaar in mijn buurt terecht om een muurdecoratie te maken?

Roeraade

De Telegraaf, 30-12-1926

Het nieuws van den dag : kleine courant, 13/08/1898

Dat dit art nouveau pand uit 1896 een gemeentelijk monument is, geloof ik meteen.

De uitgefreesde naam van de eigenaar N. Roeraade vind ik het mooist aan dit pand.

Verder ligt wat mij betreft de combinatie tussen Visch & fruit niet voor de hand. Een visboer zit tegenwoordig apart. De reden laat zich raden. Comestibles (in de advdertentie) geeft aan dat er meer werd verkocht dan fruit. Het woord staat in het Frans voor eetwaar en in het Nederlands voor kruidenierswaren. 

(Overigens zat er in de negentiende eeuw een pianowinkel op hetzelfde adres. Nu ziet er iets hips met design: Restored.)

handwerk

Een tafel vol handwerk. Ik mocht langs voor een stukje in de Staatskrant (verschijnt 20 februari).

Fotografe Sodis Vita maakte de plaatjes. Het was een opendag met veel lekker eten. Van die hapjes ben ik afgebleven. Wel at ik een kop linzensoep en dronk turkse koffie.

strandpret

Van honden griezel ik. Op een enkele uitzondering na. Bordercollies, labradors en vriendelijk ogende vuilnisbakkies of honden met idem baasjes vertrouw ik op grond van hun uiterlijk. Als ik zo'n grote hond voorbij zie rennen, dan ben ik blij dat ik aan de duinrand zit, zodat hij niet onverwacht aan me gaat snuffelen. Maar het strand is prachtig, ook voor honden.

Strandpret