Piet Potlood

In de wijde omgeving kan je 'Piet Potloot' in de Weije bij Fietsknooppunt 55 zien staan. Normaal gesproken zou ik er langs gereden zijn. Nu stond de deur open en ik hoorde van binnen galmende stemmen uit de watertoren komen. Een opa, vader en twee kleindochters kregen van een medewerker van Oasen toeristische informatie.

Ik glipte naar binnen en maakte een foto van de reusachtige ruimte. "Niet zo hermetisch afgesloten, zoals tegenwoordig mogelijk is. Maar we houden de boel goed schoon." Langs de kant van ruimte staan stofzuigers om die woorden kracht bij te zetten. Insecten worden bestreden. Het water moet schoon zijn, dat is waar alles om draait en op een dode wesp uit de kraan of nog erger overgebrachte besmetting, zit niemand te waachten.

Op 17 maart komt de watertoren in een programma van RTV Utrecht. Die wilden een werkend exemplaar in beeld. Toch zal ook deze over een paar maanden uit dienst gesteld worden. Als ik de medewerker vraag of hij dat jammer vindt, krijg ik een ontwijkend antwoord. De dag ervoor is hij drie keer de smalle trappen op een neer geweest. De toren is 57,65 hoog. Dat verklaart het, vermoed ik.

Als ik vraag hoeveel vloeren er in de toren zitten, snoert de vader me de mond: "buiten staan borden." Zijn kleindochters gaan samen met de watertorenman op de foto. Zelf neem ik het pad naar punt 53 (de directe route staat niet op planjeroute.nl).