Een
doorkijkje naar de Mr. J.J. Van der Velde brug, dwars door het Amsterdamse
conservatorium dat wilde ik. Dan hoop je op iemand met een contrabas
of desnoods een trompet. De telefoonhouding die ik nu ving is immers zo alledaags. Maar je kan wel op zo'n fraaie koffer blijven wachten. Klik! Alledaags is hier toch al anders.
*
Voorlopig houd ik het op zijn eerste bundel verhalen De eilanden en
de novelle De bomen. Van zijn post-21-jaar-niet-schrijven schrijfsels
is De vergaderzaal het indringste. Maar ik heb nog
300 pagina's te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten