Gisteren ging ik slapen met het idee 'dat los ik morgen op de fiets wel op.' Kort daarop 'Als je wat langer wakker blijft, kan je nu wat bedenken.' Voor het zover was sliep ik al.
Vandaag werd ik getroffen uit de lucht op mouw en been. Even later zie ik het maarts viooltje langs het pad en iets verderop een 'hoedjespaddenstoel'.
Een paar pogingen doe ik om het op te rakelen, maar waarover ik zou denken, weet ik niet meer. 't Geeft niet.
Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een korte tekst met een aantal foto's waar van die hierboven er een is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten