Snel naar IJmuiden. Straks gaat de boot naar New Castle. Ik heb haast. Waarom dan geen vliegtuig, vraag je. Vliegangst. Het overkomt de beste. Denk bijvoorbeeld aan die Dennis uit de Kinkerbuurt. Die als een biljarter zijn ballen met een stift het doel in liet vliegen, maar zelf nam hij liever de boot en auto.
Hoelang je
nog de beste kan zijn met zo'n fobie? Het heeft zijn langste tijd
gehad. Neem mij. Ze pesten me al. Breng jij dit even weg naar de
collega's in Noord-Engeland! Kan het niet per post? Nee het is strikt
persoonlijk. Grijns op het gezicht. De blik laat daarbij zien dat
geen tegenspraak wordt geduld. Daar heb ik nog geen emotiecon voor
nodig. Niet doen is geen optie. Feitelijke insubordinatie noemen ze dat
in onze kringen. Beroept men zich liever niet op, alleen als het
nodig is.
Telefoontje. De strikt persoonlijke afnemer staat klaar als ik rond het middaguur aankom en neemt de enveloppe in ontvangst. Ik kan nog even naar de Hadrianus Wall fietsen en dan 's avonds weer terug naar IJmuiden. Mijn reis is mooier en goedkoper dan per vliegtuig, maar door de lucht gaat het een dag sneller. Om geen gezeur te krijgen lever ik een ATV-dag in.
********
De landing is ingezet. Blij dat ik er zo ben. Tot zondagmorgen de tijd. Ik houdt mijn mond wel dicht. Vracht wordt overgeladen. Het is gezellig af-en-toe een nachtje warm in Amsterdam-West. Bij het inleveren van de vrachtpapieren keek ik haar in de ogen. Het was de eerste vlucht naar Amsterdam, april 2016. Nu, 16 maanden later, voor de zoveelste keer na twee dagen weer terug naar Bakoe.
Deze week trok die Bulgaarse journaliste haar mond weer open. Weet je ... ik vlieg. Of de CIA met Silk Way wapens wil vervoeren naar bondgenoten in het Midden-Oosten, Afghanistan en Congo dat is mijn pakkie'an niet. Zo lang ze er hogerop mee akkoord gaan, wie ben ik dan? Zo is de wereld.
Hé daar beneden staat er een met een camera. Martin Broek misschien? Ik ken hem van twitter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten