Droge voeten op Texel

Langs de Waddendijk van Texel wordt gewerkt. Er komt een hogere en bredere dijk en aanlandingshavens om materiaal daarvoor aan te voeren. Hele stukken over de buitendijk zijn onbegaanbaar. Er zijn zelfs delen waar ook de binnendijkse weg is afgesloten voor verkeer (zelfs voor fietsers). Natuurmonumenten goes with the flow en laat Bos Kalis gelijktijdig een nieuw stuk natuur aanleggen.

Ach het is het klimaat. Een zeer complex systeem. Niemand weet wat het gaat brengen: stijgt de zee decimeters of meters? Onder een meter moet de CO2 uitstoot al tot een minimum worden teruggebracht. Maar ook dan is een sterkere kustverdediging nodig. Nieuwe voorspellingen pakken echter steeds ongunstiger uit.

Tot een meter of twee houden we het in Nederland droog verwachten deskundigen. Huizen op palen en afwatering van meer water is dan noodzakelijk. Daaraan wordt nu dus al een beetje gewerkt. Dat werk zal steeds omvangrijker worden. Niet alleen op Texel.

Maar krijgen we buitendijks minder Wad? Die ondiepe zee zal immers voor een groter deel permanent onderwater liggen. Ergens in de volgende eeuw zal dit hele landje wel onderlopen. Raar idee. Misschien iets om rekening mee te houden bij het maken van plannen op de lange termijn. (Het eerste huis waar ik in Amsterdam woonde staat er nu al 113 jaar.)

Zie hier voor het Deltaprogramma Waddengebied.