Er lag een
dun laagje ijs op de schaatsbaan van Harderwijk; het voorname stadje met mooie zeewering is ingehaald door de geschiedenis. De
tocht was in de middag. In november is het al vroeg avond, voor
vijven al. Het uur daarvoor neemt de lucht tinten aan die je verder
nooit ziet. Het geel en lichtblauw zijn lieflijk en doen me in
latere jaren soms aan Roger Dean denken.
Het bos
bij Huizen (Oud Valkenveen) met zijn slingerpaadje weg van het
Gooimeer naar de vesting van Naarden was met een klein fietslampje en
de vorst nauwelijks te doen. Op mijn Volkskrantblog vroeg iemand bezorgd of ik
wel uitkeek. Gek dat ik dat nog weet. Ja langzaamaan deed ik het om niet tegen een boom op te
knallen. Zeven jaar later kan ik me nog steeds grote stukken
herinneren. Dat het windstil was in donker was ik vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten