Het werd
omfietsen vanwege wegwerkzaamheden die al maanden duren. Zuidelijk
ervan waaide de asfaltlucht met de noordwestenwind in mijn neus. Iets
verderop stopte de asfaltwagen midden op het fietspad, zodat je er
aan beide kanten net niet of net wel langs kon. Ik probeerde het en
gaf de achteruitkijkspiegel (per ongeluk en pijnlijk) een beuk.
Het bracht
een uitzending van Pano
(op het Belgische Eén) de afgelopen avond weer boven. Die ging
over het afkicken van de auto, alsof het om heroïne of alcohol ging.
We moeten minderen, was het uitgangspunt, want de wegen raken vol en
het klimaat kan al die CO2 uitstoot niet aan.
Bovendien
levert het flink op als je de auto laat staan. De journalist van de
Belgische radio met vrijreizen hield in een maand zelfs €700 over.
De al verstandig levende familie met een paar kinderen toch nog €60.
De medewerker van een frituur iets er tussenin. Dat ik niet hoef af
te kicken maakt me een vreemde in mijn eigen tijd.
De
infrastructuur is gemaakt rond autoroutes, zei een ingehuurde
planoloog/verkeersdeskundige. Even later zat ik in de duinen en daar
zie je maar weinig auto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten