Wit in een grijs in vlak. Dat is waarvoor ik stopte op 'n fietsrit waar de kop af was. Witte schoonheid rechtop tegen een gerimpelde achtergrond. Als wit en rechtop staan voor mooi, krachtig, schoon en goed, dan staan grijs en rimpelig voor een gebrek aan verbeelding, grauw, vuil en versleten.
Is dat niet wat ik moet doen? Het grauwe laten zien, maar ook de schoonheid naar voren halen. Het eerste bestrijden en uit het tweede levenslust putten? Dit weekend kwam ik beide kanten van medaille tegen.
a) In een gesprek over diversiteitsbeleid waarbij alleen de positieve ontwikkelingen werden genoemd en niet de negatieve. Toch kan die tweede categorie alle winst aan de goede kant van de streep weer ongedaan maken.
b) In een reactie onder een blog over de negatieve kanten van het landbouwbeleid. Het blog ging uit van een artikel dat was gebaseerd op een VN-rapport dat ook positieve ontwikkelingen noemde. Landbouwbeleid is verziekend, insecten, bloemen en vogels gaan eraan onderdoor, maar als die kleine glimpen wit licht niet genoemd worden dan blijf je met een grijs gemoed achter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten