Flamboyant

Het wordt niet veel meer dan de foto's vandaag. Even dacht ik nog een stukje te schrijven over wat het leven mooi maakt. In een documentaire over Ella Fitzgerald: Just one of those things zei pop en jazz muzicus Jamie Cullum dat het de zang van Ella is. Zelf dacht ik voor het zien van de Metasepia pfefferi (flamboyant cuttlefish), een kleine veelkleurige inktvis, dat het zien van zoveel kleuren het leven mooi maakte en dat was nog voordat ik zag hoe het vrouwtje de eitjes ophing aan de bovenkant van een schelp. *** Afgelopen maandag een berichtje op mijn telefoon. “De oudste boom van het Westerpark staat in bloei,” zo meldt Martin A. Ik beloof vandaag te kijken. Het is de parrotia persica. Hij werd geplant in 1888 en wordt wel Perzisch IJzerhout genoemd. De bloem ging op de foto. Vorige week had de storm een naam, maar vandaag waaide het niet minder hard en was er van een naam geen sprake. De zee raast achter de duinen, de stroming is hard om echt te zwemmen en in mijn hoofd speelt het boek dat ik las. *** De muziek wordt dit: The Streets of Berlin van het album "Tara Hugo Sings Philip Glass" (2012). De stem beviel me. De muziek is mooi en de illustratie intrigerend. De reden voor het beeld is dat de muziek is geschreven voor Mick Jagger die de travestiet Greta speelt in de film Brent uit 1997 over in nazi Duitsland vervolgde homo's.

Parrotia persica

---

Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier. Steeds vaker schrijf ik mijn tekst (gedeeltelijk) al voor die tocht en voeg er achteraf nog wat zinnen en/of gedachten aan toe.