Dag 1 Trein – Borkum: Zeeman

Iemand had een verse Volkskrant in de trein laten liggen, alleen de makkelijke Sudoku was al aangevreten. Zo las ik bij het begin van mijn vakantie over vluchtelingen, economie e.d. Ik pikte twee citaten:

Immanuel Kant: “Hij die geen doelen heeft, moet in zijn lot berusten; hij die wel een doelstelling heeft, kan zijn lot in handen nemen;” en
Haemin Sungin: “Alleen door relaxed te zijn in het nu, kun je je ware zelf zien.” De Koreaanse Boeddhistische monnik bepleit ook een pauze van twitter en apps.

Beide klinken gepast zo aan het begin van een vakantie. Twitteren, facebooken en e-mailen zal ik niet (bellen wel, naar huis om te laten weten dat het goed met me gaat. Oppervlakkig om me heen kijken blijf ik wel, zoals een toerist dat doet.) Relaxed ben ik aan het begin van de reis niet. Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik dat rusteloze zelf ben. Ik streef allerlei kleine en grote doelen na en soms valt me dat zwaar. Of ik slechts laid-back zou kunnen beschouwen? Doe mij maar Kant.
 

In Baflo stap ik uit de trein en fiets via Usquert naar de Eemshaven. De reis is begonnen. Het is een luxe traktatie: een nieuw Waddeneiland, en twee vaartochten. De veerboot Munsterland kan de haven niet uit omdat de Lucky Sunday er met vracht aankomt. Geduld, maar de motoren ronken al. En ik bedenk me dat ik zeeman had moeten worden. Altijd een doel, de volgende haven. Eventjes maar, welt die wens met terugwerkende kracht op.
 

Dag 2 Borkum – Norddeich: Trekkers

Dag 3 Norddeich – Dangast: Alles er op en er aan

Dag 4 Dangast – Bremen: Pompstation

Dag 5 Bremen – Hodorf: Vijver

Dag 6 Hodorf – Hochdonn: Gondel

Dag 7 Hochdonn – Grossensiel: Er zit niets anders op

Dag 8 Grossensiel – Kostverloren: Griesmeel

Dag 9 Kostverloren – thuis: Rijks Hoogere Burgerschool