Dag 3 Norddeich – Dangast: Alles er op en er aan

Een dag eerder dacht ik het al te zien: hoogbouw op Norderney. Vanmorgen fietste ik er langs. Maar wat het is? Bovendien één eiland is geen eiland. Verder heb ik in die hele tocht tot aan het laatste Wangerooge geen hoogbouw meer opgemerkt, maar ach Google biedt uitkomst voor wie juist wel of juist niet hoog bivakkeert op een eiland.

Het is een echte Waddentocht aan het worden. Nog nooit zoveel Wad gezien. Ook de volgende
camping ligt pal aan het slijk. Het Dangast aan

de Jadeboezem (net zo iets als de Eems Dollard). Zou je hier ooit kunnen zwemmen?

Voor Wilhelmshaven staken de pieren ver uit de kust, om schepen de mogelijkheid te geven aan te meren. Petrochemie en energiecentrale. Zou het daaraan liggen of zijn er andere redenen dat ik zo weinig vogels hoor? Ik zag een paar bergeenden en maar een enkele scholekster. Maar het voedselaanbod is diverser dan 80 jaar eerder bleek uit een onderzoek.

In Wilhelmshaven reed ik over de marinehaven. Ik moest denken aan het artikel dat ik schreef voor het Vredesmagzine en inleverde vlak voor vertrek met alle radar uit Hengelo die ik zag. Nederlanders die ik er tegenkwam, wisten me te melden dat Van Oort een nieuwe haven aan het aanleggen is.

De buren op de camping klagen over wat een vluchteling allemaal krijgt. Ze zeggen naast hun caravan – met alles er op en er aan – dat Duitsland, Duitsland niet meer is. Gelukkig gaan ze uit eten en wordt het rustiger. 

Dag 1 Trein – Borkum: Zeeman

Dag 2 Borkum – Norddeich: Trekkers

Dag 4 Dangast – Bremen: Pompstation

Dag 5 Bremen – Hodorf: Vijver

Dag 6 Hodorf – Hochdonn: Gondel

Dag 7 Hochdonn – Grossensiel: Er zit niets anders op

Dag 8 Grossensiel – Kostverloren: Griesmeel

Dag 9 Kostverloren – thuis: Rijks Hoogere Burgerschool