Nee
dat doe'k niet. Niet omrijden voor een grote supermarkt. Gokken op
Sarrebourg, eventueel Molsheim of een andere plaats op de route. Het
ontvolkte land van een dag eerder betekent niet dat er verder ook
niets is. Zo was het in de eerste de beste Tabac al raak en kocht ik
een nieuwe télécharger. Dat betekende dat ik kon blijven navigeren
met mijn telefoon en een teken van leven aan het thuisfront geven.
Gisterenavond bleek mijn opblaaskussen plotseling
lek. Ik had het al jaren. Als je vroeger je kleren niet goed opvouwde
om als hoofdsteun te dienen, lag je een hele nacht slecht. Zo'n opblaas kussen is dan ook een uitkomst. Als ik even de
route verlies en een andere weg neem, rijd ik langs een winkel waar
ze verkocht worden. Dat en eigenlijk alles ging lekker. Behalve dat verdwalen. Het gebeurde kort nadat ik langs de flesovens (les four bouteilles) ging waar vroeger porselein en ander aardewerk werd gebakken (nu nog dakpannen elders in een moderner deel).
Ik
durfde de weinige stroom die ik nu nog had niet te gebruiken en ging via een bosbouwweg steeds dieper tussen de bomen. Nadat mijn band vervangen was, lek gestoten tegen de grove steenslag, toch maar een blik op de navigatie. Mis. Het duurde even voor ik weer op het rechte pad was. Soms krijg ik in dergelijke situaties de
pé in, maar dat helpt zeker niet en maakt het zelfs minder. Het hoort er
blijkbaar bij. Dus verhelpen, een uitweg zoeken en verder.
Veel dieren gezien op deze tocht? Ik zag vandaag
een ree. O nee het waren twee afgeknapte stammetjes. Gisteren zag ik
mensen en dat was een kerktoren die boven het pad uitstak. Nee, ook niet, maar een
schoorsteen van een huis. Maar zo lang ik een haas op zijn bewegingen
herken, hoor je me niet klagen. Lezen op afstand wordt problematisch.
Maar er was dus die kikker van gisteren, een rode wouw,
waarschijnlijk een kiekendief, buizerds, een voorbij drentelende
egel, muisje over het pad, het harde roepen van de koekoek naar die
wat verderop, het geklepper van ooievaars vlak naast de camping. Dat
is er toch vooral: het gekras, gefluit, gekoer, geroep, en zang van
vogels. Oh wat zou het kaal zijn zonder hen.
Zelf zong ik
bijna als vanzelf luid 'Alle die willen te kaap'ren varen'. Het ging
lekker naar beneden. Heel plezierig.
|
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten