Op die dag in februari was ik hoopvol dat de put op zou houden met rammelen. Het werkte zeven auto's lang. Daarna lag hij weer los en een dag werk van twee man aan barrels. Het werd zelfs erger dan ervoor.
Tek de kleermaker klaagde, Marie-José klaagde, voorbijgangers keken op. Door het afsluiten van de Houtmankade is het drukker in de Barentszstraat; dag en nacht bloink-bloink of één bloink als een auto met een bocht over de put reed.
Mensen legden kleedjes over de put, er werden lapjes tussen gestopt. Ik deed maar weer eens een melding bij overlast. Na drie weken kreeg ik antwoord van de gemeente. De put is niet van ons maar van Waternet, we hebben het aan hen doorgegeven. Leve de verkokerde en geprivatiseerde overheid. We zien wel wat er van komt.
Of laat ze maar wegblijven. Op 2 mei hoorde ik hameren in de straat. Bij de put zat een buurman met hamer en vulling. Ook hij had dus last. Het was een heel karwei. Tot nu toe werkt het. De overheid treedt langzaam terug en bewoners mogen zelf hun straatmeubilair gaan bijhouden. Is dat het?
1 opmerking:
Prachtig hoe je het beschrijft.
Een reactie posten