3: Camber Dunes, Rye, 24 juli 2016

Na een warme nacht roepen meeuwen ons wakker. Het is geluid van de zee, maar die is hier nog een eindje verderop. De zilverwitte schreeuwers en eters van alles wat te verteren is, kleuren de dag.

We maken een wandeling over twee begraafplaatsen. Op een daarvan ligt een dode die nog meevocht in de Boerenoorlog onder feestelijke vlaggetjes. Op de andere staat een Yew tree (een inheemse taxus leer ik) en een engel die met gebroken vinger naar de hemel wijst.

Het is een dag voor het strand. De Camber

Dunes halen het nationale nieuws. Drie zwemmers komen in problemen. Twee belanden zonder ernstige kwalen in het ziekenhuis en een derde wordt niet meer gevonden. De zee geeft en neemt, gaat het gezegde in kustplaatsen.

Busladingen strandgangers komen uit Londen. Er is een mêlee aan talen voornamelijk uit Oost-Europa, het Midden-Oosten en Zuid-Azië. De vrouwen zijn omwikkeld met de mooiste stoffen tegen zon, zand en wellustige blikken. Die sarongs en djellaba's zijn mooi om te zien. De mannen zijn overwegend gekleed in shorts (met T-shirt).

Zij kunnen daarmee wel de zee in. Voor vrouwen boven de twaalf moet dat blijkbaar ophouden.