Onderweg naar Battle luistert een passagier naar ons geklets. Als we er bijna uit moeten, vraagt hij welke taal we spreken. Hij herkende niets. Met enig venijn zeg ik dat er vroeger nogal wat uitwisseling van woorden was tussen beide talen, maar dat het nu nogal eenrichtingsverkeer is; wij nemen veel Engelse woorden in onze taal op, andersom is dat niet zo. Dat komt echter niet door de invloed van de Britten, maar het waait ons grotendeels aan van de andere kant van de Atlantische Oceaan, van die vermaledijde Amerikanen.'s Avonds lees ik mijn boek uit. Het laatste
verhaal, The Weir, eindigt voorzichtig positief: “(...) the river will keep on flowing and there will be dandelions in
spring and the buzzard will still be circling above the wasteland.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten