woensdag 15 mei 2019

Moppermannetje

We live in a time where action is more valued than being, vertelde een Estse componiste. Het zijn heldere woorden. Even later zegt ze dat het zo fijn rustig is in Estland en om dat zo te houden kan niet iedereen toegelaten worden. Zonder toelichting klinkt dat nog niet eens zo beroerd, maar er blijft toch 'n smaakje achter op de tong. Het is begrijpelijk dat mensen hun wereldje rustig willen houden, ook als dat tenkoste van anderen gaat. Maar begrijpelijk is de bittere reactie daarop ook. Verder waren het vooral mooie doorleefde woorden die Helena dicht-bij-de-natuur Tulve bij Late Night Lab op het Belgische Canvas sprak.

Afgelopen week vertelde ik over mijn TV-kijkerij. Champions League en vioolconcours. Met dat laatste ben ik nog iedere avond bezig. De voetballerij is ingewisseld voor de wielersport. Gisteren Nederlandse val in Italië en succes in Noord-Frankrijk. De Ronde van Italië is een van de mooiere langere wielerkoersen en ik zit dus nog ruim twee weken gebijteld. Nederlandse overwinningen zijn leuk, maar er zijn anderen waar het ook goed naar kijken is. Jammer (en on-Amsterdams verstandig) dat Primož_Roglič zich gisteren voor de meet inhield. Hij had waarschijnlijk alleen energie verspeeld tegen de echte sprinters, maar realiteitszin leidt niet altijd tot de mooie spelletjes.

Voor vertrek haal ik de kat nat van het balkon; de oude baas had niet meer het besef dat hij niet van water houdt. De mannen met de hogedrukspuit hebben vooral oog voor waarop ze richten, niet voor de gevolgen voor plant, spulletjes en dus ook dieren. Als ik op de fiets stap weet ik nog niet of Tom Dumoulin naar huis gaat om zich voor te bereiden op een nieuw zadelavontuur, maar dat zien we nog wel bij het terugkijken. 

Als moppermannetje heb ik nog twee dingen om te zeuren, maar laat ik het bij een van mijn grieven houden. Onlangs ging het Brediusbuitenbad weer open. Altijd heerlijk om weer met veel ruimte in de open lucht te zwemmen. Maar de vreugde werd vermengd met droevenis toen ik mijn seizoenskaart ging kopen. Was hij vorig jaar nog € 88. Dit jaar was dat opgelopen naar €140, een prijsstijging van maar liefst 60 procent; over inflatiecorrectie hebben we het hier dus niet. Waarschijnlijk koop ik volgend jaar een 12-badenkaart voor de eerste weken en ga daarna in het IJ zwemmen, dat bespaart me €100. Met dank aan het sociale Amsterdamse gemeentebestuur (link naar vragen over de prijzen).

De zon schijnt, het zeewater nadert de 12°C en het biljarten ging gisteren weer aardig, onderweg zie ik karpers paaien in de sloot.






Iedere woensdagmiddag fiets ik naar het strand, neem een duik en fiets weer terug. Op Facebook plaats ik later vrijwel altijd een aantal foto's. Eén of meer daarvan plaats ik hier.

Geen opmerkingen: